H1W3A Bariera ochronna rozstaw słupka co 4 mb

Bariera ochronna H1W3A rozstaw słupka co 4 mb 

Cena dotyczy 1 metra bieżącego dla odcinków z prowadnic o długości 4 mb, wszystkie niestandardowe odcinki są liczone indywidualnie.

Cena dotyczy 1 metra bieżącego ze słupkiem C-125 montowanym co 4 m.

Skrajna drogowa bariera ochronna, zgodna  z normą PN-EN 1317

Parametry bariery:

Poziom powstrzymywania: podwyższony H-1,

Poziomy szerokości pracującej: W3,

Poziomy intensywności zderzenia: A.

Specyfikacja techniczna:

Stal S355JR, S235JR,

Cynkowanie: według EN 1461,

Prowadnica typu B (podstawowa długość L-4300 mm),

 Słupek C-125x62,5, L-1500 mm,

Podkładka stykowa M16 115 x 40 x 5  mm,

Śruby według ISO:

• M16x27 ISO 4032; klasa 4.6
• M16x45 ISO 4032 ; klasa 8.8

Nakrętki według EN ISO 4032

Podkładki według EN ISO 7091

Waga:  13,42 kg /mb,    

 Przebadana na długości odcinka  48 mb o wadze 644,40 kg.

 Bariera energochłonna.

Warunki dopuszczalności stosowania drogowych barier ochronnych

Na drogach krajowych dopuszcza się stosowanie barier ochronnych, które spełniają wymagania normy PN-EN 1317, co musi być udokumentowane odpowiednimi sprawozdaniami z badań zderzeniowych. Bariery ochronne stosowane na drogach krajowych powinny być identyczne w każdym aspekcie z tymi, które przeszły pomyślnie badania zderzeniowe i są oznakowane „CE” albo znakiem budowlanym.

Klasyfikacja barier w PN-EN 1317

Norma PN-EN 1317 klasyfikuje bariery ochronne według klas działania na podstawie następujących cech funkcjonalnych barier:

1) poziomu powstrzymywania;

2) odkształcenia wyrażonego szerokością pracującą;

3) poziomu intensywności zderzenia.

Poziom powstrzymywania jest to zdolność bariery do powstrzymywania uderzającego w nią pojazdu. Poziomy powstrzymywania określane są na podstawie badań zderzeniowych i dzielą się na:

- małe: T1, T2, T3 (przeznaczone tylko do tymczasowych barier ochronnych);

- normalne: N1, N2;

- podwyższone: H1, H2, H3;

- bardzo wysokie: H4a, H4b.

Szerokość pracująca jest to odległość między boczną powierzchnią czołową bariery od strony ruchu przed zderzeniem, a maksymalnym dynamicznym bocznym położeniem jakiejkolwiek większej części systemu. Szerokość pracująca jest miarą odkształcenia bariery. Zgodnie z normą PN-EN 1317 klasyfikacja szerokości pracujących przedstawia się następująco:

Poziomy szerokości pracującej

Poziom intensywności zderzenia jest to parametr odzwierciedlający oddziaływanie zderzenia na osoby znajdujące się w pojeździe (określany jako A, B lub C) oceniany wskaźnikami ASI, THIV i PHD, których wartości podane są w poniższej tabeli.

Poziomy intensywności zderzenia

ASI - wskaźnik intensywności przyśpieszenia

ASI jest wielkością bezwymiarową obliczaną zgodnie z normą PN-EN 1317. Maksymalna wartość ASI jest uważana za miarę ciężkości wypadku pasażerów w uderzającym w przeszkodę pojeździe. ASI jest jednym z najważniejszych parametrów barier ochronnych.

THIV - teoretyczna prędkość głowy w czasie zderzenia

Jest to wartość teoretycznej prędkości uderzenia głowy osoby przebywającej w pojeździe w powierzchnię wewnątrz pojazdu na skutek uderzenia pojazdu w barierę ochronną, zmierzona w trakcie badań zderzeniowych wykonywanych zgodnie z normą PN-EN 1317, wyrażona w km/h.

PHD - opóźnienie głowy po zderzeniu

Jest to wartość opóźnienia, jakiej doznaje głowa osoby znajdującej się w pojeździe w momencie uderzenia pojazdu w barierę ochronną, zmierzona w trakcie badań zderzeniowych wykonywanych zgodnie z warunkami określonymi w normie PN-EN 1317, wyrażona w jednostkach przyspieszenia ziemskiego (g). Maksymalna wartość opóźnienia nie może przekroczyć 20g.